شنبه ۱۳ مهر ۹۸ | ۱۴:۰۳ ۴۶ بازديد
در رساله هاي مارك تجاري معمولاً گزارش مي شود كه آهنگراني كه در امپراتوري روم شمشير درست كرده اند به عنوان اولين كاربران علائم تجاري شناخته مي شوند. از ديگر علائم تجاري قابل توجه كه مدتهاست مورد استفاده قرار مي گيرد ، Löwenbräu است كه ادعا مي كند از مارك شير خود از سال 1383 استفاده مي شود. اولين قانون علائم تجاري توسط پارلمان انگلستان تحت سلطنت پادشاه هنري سوم در سال 1266 تصويب شد ، كه همه نانوايان را ملزم به ساخت براي نان فروخته شده از يك مارك مشخص استفاده كنيد.
اولين قوانين مدرن علامت تجاري در اواخر قرن نوزدهم پديدار شد. در فرانسه اولين سيستم علامت تجاري جامع در جهان در سال 1857 با "قانون توليد و كالاهاي مارك قانون" به تصويب رسيد. در انگليس ، قانون تجارت 1868 (Merchandise Marks) در 1862 ، تقليد از علامت تجاري ديگران "با هدف جعل و يا امكان جعل يك شخص ديگر" را به عنوان يك جرم كيفري درآورد. در سال 1875 ، قانون ثبت علائم تجاري تصويب شد كه براي اولين بار اجازه ثبت رسمي علائم تجاري در اداره ثبت اختراعات انگلستان را مي داد. در نظر گرفته شده است كه ثبت نام شامل شواهد اوليه در مورد مالكيت يك علامت تجاري است و ثبت نام از مارس در 1 ژانويه 1876 آغاز شد. قانون 1875 يك علامت تجاري قابل ثبت را به عنوان يك دستگاه ، يا مارك يا نام يك شخص يا شركت چاپ شده در برخي تعريف كرد. شيوه خاص و متمايز؛ يا امضاي كتبي يا كپي از امضاي كتبي يك فرد يا شركت يا يك برچسب يا بليط مشخص.
در ايالات متحده ، كنگره براي اولين بار اقدام به ايجاد رژيم علامت تجاري فدرال در سال 1870 كرد. اين اساسنامه گفته مي شود كه عملي از قدرت بندهاي حق چاپ در كنگره است. با اين وجود ، ديوان عالي كشور بعداً در دهه گذشته اساسنامه سال 1870 را در پرونده هاي مارك تجاري خراب كرد. در سال 1881 ، كنگره اقدام به تصويب علامت تجاري جديد كرد ، اين بار به موجب اختيارات بند تجاري خود. كنگره قانون مارك تجاري را در سال 1905 تجديدنظر كرد. قانون لانام در سال 1946 اين قانون را به روز كرد و با اصلاحات متعددي به عنوان قانون اساسي فدرال در مورد علائم تجاري خدمت كرده است.
قانون علائم تجاري در سال 1938 در انگلستان اولين سيستم ثبت نام را بر اساس اصل "قصد استفاده" تنظيم كرد. اين قانون همچنين روشي براي انتشار برنامه ايجاد كرده و حقوق دارنده علائم تجاري را گسترش مي دهد تا شامل ممنوعيت استفاده از علائم تجاري حتي در مواردي شود كه سردرگمي بعيد به نظر برسد. اين قانون الگويي براي قانونگذاري مشابه در جاهاي ديگر بود.
اولين قوانين مدرن علامت تجاري در اواخر قرن نوزدهم پديدار شد. در فرانسه اولين سيستم علامت تجاري جامع در جهان در سال 1857 با "قانون توليد و كالاهاي مارك قانون" به تصويب رسيد. در انگليس ، قانون تجارت 1868 (Merchandise Marks) در 1862 ، تقليد از علامت تجاري ديگران "با هدف جعل و يا امكان جعل يك شخص ديگر" را به عنوان يك جرم كيفري درآورد. در سال 1875 ، قانون ثبت علائم تجاري تصويب شد كه براي اولين بار اجازه ثبت رسمي علائم تجاري در اداره ثبت اختراعات انگلستان را مي داد. در نظر گرفته شده است كه ثبت نام شامل شواهد اوليه در مورد مالكيت يك علامت تجاري است و ثبت نام از مارس در 1 ژانويه 1876 آغاز شد. قانون 1875 يك علامت تجاري قابل ثبت را به عنوان يك دستگاه ، يا مارك يا نام يك شخص يا شركت چاپ شده در برخي تعريف كرد. شيوه خاص و متمايز؛ يا امضاي كتبي يا كپي از امضاي كتبي يك فرد يا شركت يا يك برچسب يا بليط مشخص.
در ايالات متحده ، كنگره براي اولين بار اقدام به ايجاد رژيم علامت تجاري فدرال در سال 1870 كرد. اين اساسنامه گفته مي شود كه عملي از قدرت بندهاي حق چاپ در كنگره است. با اين وجود ، ديوان عالي كشور بعداً در دهه گذشته اساسنامه سال 1870 را در پرونده هاي مارك تجاري خراب كرد. در سال 1881 ، كنگره اقدام به تصويب علامت تجاري جديد كرد ، اين بار به موجب اختيارات بند تجاري خود. كنگره قانون مارك تجاري را در سال 1905 تجديدنظر كرد. قانون لانام در سال 1946 اين قانون را به روز كرد و با اصلاحات متعددي به عنوان قانون اساسي فدرال در مورد علائم تجاري خدمت كرده است.
قانون علائم تجاري در سال 1938 در انگلستان اولين سيستم ثبت نام را بر اساس اصل "قصد استفاده" تنظيم كرد. اين قانون همچنين روشي براي انتشار برنامه ايجاد كرده و حقوق دارنده علائم تجاري را گسترش مي دهد تا شامل ممنوعيت استفاده از علائم تجاري حتي در مواردي شود كه سردرگمي بعيد به نظر برسد. اين قانون الگويي براي قانونگذاري مشابه در جاهاي ديگر بود.
آنچه شما بايد در مورد كاهش سرمايه به آن توجه كنيد